Kerk: op afroep
God: nee
Godin: ja
Geloof: ja, optie 1: vrije keuze
Spiritualiteit: soms
Alternatieve therapie: nee
Beschermengel: ja
Keuze voor de volgende levenswijsheden, met toelichting:
Maak je geen zorgen voor de dag van morgen – Matteüs 6:34
Hij kan geen grotere stempel op mijn leven drukken door er wel te zijn. Hij, is de vader die ik me nooit zal en kan herinneren. Zijn leven is gestopt op zevenentwintigjarige leeftijd. Het heeft me tot een nuchter persoon gemaakt. Ik leef per dag. Van de, mij gratis toegewezen, beschermengel wil ik ook in 2010 weer gebruikmaken.
Gaat heen en vermenigvuldigt u – Genesis 1:28
Vier keer ben ik heen gegaan, met resultaat. Graag kom ik in aanmerking voor de bonusuitkering.
Vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen – Lucas 23:34
Slechts de helft van mijn kinderen heb ik laten dopen. Een keuze zonder motivatie. Weloverwogen is de beslissing om ze niet de Eerste Heilige Communie te laten doen. Ik vind niet dat ik dit voor hen mag besluiten en zelf zijn ze er nog niet aan toe om een geloofspakket samen te stellen. Ze kunnen de kleine lettertjes nog niet lezen.
Een geloof als een mosterdzaad – Lucas 17:6
Gebeden heb ik voor het laatst toen mijn moeder opnieuw geconfronteerd werd met een levensbedreigende ziekte. Ze is genezen. Door het proces wat er aan vooraf is gegaan weet ik dat dit niets te maken heeft gehad met het verhoren van een gebed. Het is het werk geweest van de godin Chemo. Oh wat geloof ik in haar.
Je dagen zijn geteld – Daniël 5:26
Verleden jaar zijn mijn opa en oom overleden. Niemand bij wie ik nu nog een stukje vader kan opsnuiven. Tijdens de tweede begrafenismis op rij heb ik besloten dat ik geen hostie meer haal. Hiermee wil ik een daad stellen omdat ik niet geloof in de kerk en de boodschap die er wordt verkondigd. Het blijft onwennig om alleen in de kerkbank te blijven zitten terwijl de mensen om mij heen opstaan om het plakplaatje in ontvangst te nemen. De angst dat een eventuele god mijn gedrag zal afstraffen is nog steeds aanwezig.
Wijze en dwaze maagden – Matteüs 25:1-13
Enkele maanden geleden heb ik hulp gezocht om af te rekenen met een stukje verleden. Op aanraden van een vriendin ben ik in het alternatieve circuit beland. Een natuurgenezeres, zwaaiend met een biosensor, heeft mij de opdracht gegeven op zoek te gaan naar mijn innerlijke kind. Ik heb me rot gezocht. Uiteindelijk heb ik een psychotherapeute gevonden. Na zes gesprekken voel ik mij weer als herboren.
Geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde – 1 Korintiërs 13:13
Geen toelichting.
Algemene opmerking:
Als door bovenstaande de indruk ontstaat dat ik maar wat aanrommel, dan is dat juist. Mijn geloof is een allegaartje en aan verandering onderhevig, net zoals mijn leven. Ik maak gebruik van een bijbel à la carte.
14/11’09 Aedin
Geïnspireerd door de novemberopdracht van het Fantasierijk.
Een zaal vol liefde
Bij het openen van de deur kwamen warmte, lawaai en duisternis haar tegemoet. Ze wurmde zich naar binnen. Ze moest en zou een plaats aan het podium bemachtigen. Bij het laveren tussen de mensenmassa raakte ze armen, voeten, benen, buiken en bewonderende blikken van mannen die de doorgang stiekem nog wat verkleinden.
Vanavond was ze alleen gegaan. Ze wilde haar volle aandacht tot hem kunnen richten. Ze wilde kijken, luisteren en zwijgen.
Nog twee mensen tussen haar en het podium. Geen probleem, op het moment dat de band het podium op zou komen zou ze ongemerkt naar voren glippen.
Ze haalde haar hand door haar haren en perste voor de zoveelste keer haar lippen op elkaar om de lippenstift te verdelen. Alles moest perfect zijn. Ze had veel zorg aan haar kleding besteed. De nieuwe zwarte glanssatijnen broek zat haar als gegoten, het truitje showde net genoeg en niet teveel decolleté.
Ze nam de mensen om haar heen, veelal gekleed in het zwart, in zich op. Veel jongeren, druk aan het kletsen of met gsm’s in de weer. De iets oudere jongeren, stonden rustig te wachten met een glas bier in hun hand.
De lichten gingen uit, gejuich steeg op uit de zaal. De intro schalde door de versterkers. Snel drong ze zich naar voren. Ze stond nu recht tegenover zijn microfoon. De spanning in haar lijf nam toe.
Er werd gejoeld, geklapt en gefloten. De bandleden liepen het podium op en namen hun plaatsen in. God, wat zag hij er lekker uit in die zwarte blouse. Hij stond nu voor haar. Zij keek, hij zag. Hun ogen vonden elkaar en hielden vast. Haar hart maakte buitelingen.
De eerste tonen werden ingezet. Een snel ritme. De sfeer zat er meteen in. Een enthousiast publiek dat niet opgewarmd hoefde te worden. Het was nu al een geweldige avond.
Ze bewoog haar heupen, danste, zong de teksten mee. Nog geen seconde liet ze haar blik van hem afdwalen. Iedere beweging werd geregistreerd. Soms lachte hij naar haar, dan tintelde haar hele lichaam.
“I want to dedicate the next song to someone special”. Hij keek haar aan.
Haar adem stokte. Ze wist welk liedje nu kwam. Emotie overviel haar. Dit was teveel moois voor een avond. Haar lippen vormden: “Thank you.”
If you could see the lover in me
And we could join our hands together
Ze sloot haar ogen om zich volledig te laten omsluiten door dit sensuele lied. Straks zou ze naar zijn kleedkamer gaan. Ze wist het nu zeker. Met zijn hese stem zou hij tegen haar zeggen: “Finally”. Ze zou hem alleen maar aankijken en hem niet meer loslaten. Hij zou haar hand vastpakken en haar meenemen naar een ruimte voor twee.
Can you feel it
Love is here
It has never been so clear
Hij zou uiterst teder haar lichaam beroeren, net zo gevoelig als de teksten van zijn liedjes. Zijn handen zouden warm aanvoelen op haar huid, haar rug strelen, haar buik, om uiteindelijk haar borsten te omvatten. Ze zou zijn blouse losknopen en haar gezicht tegen zijn borstkas leggen. Haar tong zou plagend langzaam een weg naar zijn mond vinden om daar een ultiem liefdesspel te spelen. Met zijn duim zou hij haar tepels zo hard maken dat het haast pijn deed. Hun kussen zouden dwingender worden, bewegingen sneller, handen zouden overal zijn.
Ze wilde hem.
You can’t love what you have not,
So hold on to what you’ve got
Ze opende haar ogen. Waarom keek hij opzij? Wie was die ontzettend knappe vrouw die aan de zijkant van het podium stond?
Can you feel it ?
Love is here
Luid applaus, gejoel, gefluit.
“Thank you. Thank you very much. Thank you Kristy.” Weer zijn blik naar die vrouw.
“You’re the love of my life.”
Even was ze helemaal alleen in de zaal. Het schaamrood steeg haar naar de wangen.
Er werd een nieuw nummer ingezet. Het was net of de muziek ineens een stuk zachter klonk, haar niet meer bereikte.
“Waanzinnig goed optreden, niet ?”
Het duurde even voordat ze zich omdraaide in de richting van de vraag.
Zijn ogen waren donkerbruin, warm, vriendelijk. Zijn gezicht hoekig, omgeven door zwart, halflang haar.
Ze zuchtte, “Ja, een van hun beste.”
Ze lachte, hij lachte terug.
“Wil je soms iets drinken ?” Hij had een mooie stem, geen vervelend accent. Lang was hij.
“Ja graag, doe maar een pilsje.”
Hij baande zich een weg richting bar. Ze zag een vale jeans strak gespannen over een lekkere kont.
Ja, de liefde was hier. En zij zou haar krijgen ook.
10/11'09 Aedin
Geïnspireerd door het maandthema Lust, van CdlC
Cursieve tekst ontleend aan het nummer "Love is here" van Starsailor
Vanavond was ze alleen gegaan. Ze wilde haar volle aandacht tot hem kunnen richten. Ze wilde kijken, luisteren en zwijgen.
Nog twee mensen tussen haar en het podium. Geen probleem, op het moment dat de band het podium op zou komen zou ze ongemerkt naar voren glippen.
Ze haalde haar hand door haar haren en perste voor de zoveelste keer haar lippen op elkaar om de lippenstift te verdelen. Alles moest perfect zijn. Ze had veel zorg aan haar kleding besteed. De nieuwe zwarte glanssatijnen broek zat haar als gegoten, het truitje showde net genoeg en niet teveel decolleté.
Ze nam de mensen om haar heen, veelal gekleed in het zwart, in zich op. Veel jongeren, druk aan het kletsen of met gsm’s in de weer. De iets oudere jongeren, stonden rustig te wachten met een glas bier in hun hand.
De lichten gingen uit, gejuich steeg op uit de zaal. De intro schalde door de versterkers. Snel drong ze zich naar voren. Ze stond nu recht tegenover zijn microfoon. De spanning in haar lijf nam toe.
Er werd gejoeld, geklapt en gefloten. De bandleden liepen het podium op en namen hun plaatsen in. God, wat zag hij er lekker uit in die zwarte blouse. Hij stond nu voor haar. Zij keek, hij zag. Hun ogen vonden elkaar en hielden vast. Haar hart maakte buitelingen.
De eerste tonen werden ingezet. Een snel ritme. De sfeer zat er meteen in. Een enthousiast publiek dat niet opgewarmd hoefde te worden. Het was nu al een geweldige avond.
Ze bewoog haar heupen, danste, zong de teksten mee. Nog geen seconde liet ze haar blik van hem afdwalen. Iedere beweging werd geregistreerd. Soms lachte hij naar haar, dan tintelde haar hele lichaam.
“I want to dedicate the next song to someone special”. Hij keek haar aan.
Haar adem stokte. Ze wist welk liedje nu kwam. Emotie overviel haar. Dit was teveel moois voor een avond. Haar lippen vormden: “Thank you.”
If you could see the lover in me
And we could join our hands together
Ze sloot haar ogen om zich volledig te laten omsluiten door dit sensuele lied. Straks zou ze naar zijn kleedkamer gaan. Ze wist het nu zeker. Met zijn hese stem zou hij tegen haar zeggen: “Finally”. Ze zou hem alleen maar aankijken en hem niet meer loslaten. Hij zou haar hand vastpakken en haar meenemen naar een ruimte voor twee.
Can you feel it
Love is here
It has never been so clear
Hij zou uiterst teder haar lichaam beroeren, net zo gevoelig als de teksten van zijn liedjes. Zijn handen zouden warm aanvoelen op haar huid, haar rug strelen, haar buik, om uiteindelijk haar borsten te omvatten. Ze zou zijn blouse losknopen en haar gezicht tegen zijn borstkas leggen. Haar tong zou plagend langzaam een weg naar zijn mond vinden om daar een ultiem liefdesspel te spelen. Met zijn duim zou hij haar tepels zo hard maken dat het haast pijn deed. Hun kussen zouden dwingender worden, bewegingen sneller, handen zouden overal zijn.
Ze wilde hem.
You can’t love what you have not,
So hold on to what you’ve got
Ze opende haar ogen. Waarom keek hij opzij? Wie was die ontzettend knappe vrouw die aan de zijkant van het podium stond?
Can you feel it ?
Love is here
Luid applaus, gejoel, gefluit.
“Thank you. Thank you very much. Thank you Kristy.” Weer zijn blik naar die vrouw.
“You’re the love of my life.”
Even was ze helemaal alleen in de zaal. Het schaamrood steeg haar naar de wangen.
Er werd een nieuw nummer ingezet. Het was net of de muziek ineens een stuk zachter klonk, haar niet meer bereikte.
“Waanzinnig goed optreden, niet ?”
Het duurde even voordat ze zich omdraaide in de richting van de vraag.
Zijn ogen waren donkerbruin, warm, vriendelijk. Zijn gezicht hoekig, omgeven door zwart, halflang haar.
Ze zuchtte, “Ja, een van hun beste.”
Ze lachte, hij lachte terug.
“Wil je soms iets drinken ?” Hij had een mooie stem, geen vervelend accent. Lang was hij.
“Ja graag, doe maar een pilsje.”
Hij baande zich een weg richting bar. Ze zag een vale jeans strak gespannen over een lekkere kont.
Ja, de liefde was hier. En zij zou haar krijgen ook.
10/11'09 Aedin
Geïnspireerd door het maandthema Lust, van CdlC
Cursieve tekst ontleend aan het nummer "Love is here" van Starsailor
Abonneren op:
Posts (Atom)