Muziek zien , at 22.9.09, in Labels: korte verhalen, muziek, relatie

Er is geen klok die hem vertelt dat het bijna tijd is. Hij voelt haar steeds dichterbij en weet dat het een kwestie van momenten is voordat ze samen zullen zijn.

Opnieuw pakte hij het stukje papier uit zijn broekzak. Hij volgde met zijn vinger de lijnen die Tess had getekend. De twee bomen met daar tegenover het kruisbeeld, hij moest hier naar links. Zijn ogen versmalden zich, doorzochten het gebied dat zich voor hem uitstrekte. In de verte zag hij de heuvel, daar moest het zijn. Hij begon te rennen.

De lucht om hem heen wordt zwaarder. Geluidstrillingen nemen toe. De absolute stilte ligt alweer een tijdje achter hem.

Het was precies zoals ze het had beschreven. Raar, om het beeld dat hij zich in zijn hoofd had gevormd nu voor zich te zien. Het houten, half achter struiken verscholen huis; aan de voorkant het blauw geverfde raam met daaronder het bankje. Vanaf die plek zou hij het beste zicht hebben, herinnerde hij zich dat ze had gezegd. Haar moeder zou hem daar niet kunnen zien. Dat had hij een vreemde opmerking gevonden.

Een wirwar van klanken om hem heen, zoveel lichtschakeringen. Als een ronddraaiende tol voelt hij zich. Hij weet dat hij op zoek moet naar die ene, hem zo bekende stem.

Bukkend en ervoor zorgend dat hij met zijn hoofd onder het raam bleef knielde hij op het bankje. Nieuwsgierigheid won het al snel van de vrees om zomaar naar binnen te gluren. Langzaam strekte hij zijn hoofd om zijn ogen een eerste blik te gunnen. De piano stond in het midden van de ruimte. Tess zat op de kruk met haar rug naar hem toe. Een tafereel dat niet lang stil bleef. Hele series klanken kwamen in volle snelheid op hem af. Beelden moesten plaatsmaken voor aanzwellende, extatische tonen die hem optilden en meenamen om hem in een lieflijke decrescendo een kort rustmoment te gunnen. Hij kon niets anders dan zich laten meevoeren.

'Je bent er. Ik was zo bang dat je niet zou komen. Voor vanavond heb ik een stuk van Rachmaninov uitgekozen. Jouw lievelingssonate.' Haar stem te horen, dàt is zijn favoriete stukje muziek. Dit moment van ontmoeten is het plaatje dat hij niet wil laten vervliegen. Hij wil haar lieve woordjes toefluisteren die ze niet zal horen; ieder plekje in haar nek met kussen bedekken die ze niet zal voelen. Nu hier, haar weten, het is mooi zoals het is.

Waar was de vrouw vandaan gekomen die de tonen leek op te vangen met haar lichaam? Haast doorschijnend in haar dans, zo mooi. 'Als je muziek wilt zien moet je vanavond naar mijn huis komen' had Tess gezegd.

Elegant neemt ze plaats op de pianokruk. Ze sluit haar ogen en legt haar hoofd iets opzij. Een houding die hem zo vertrouwd is. Haar handen beroeren gracieus de toetsen. Met de eerste klanken stroomt vrijheid hem tegemoet. Hij danst zijn dans voor haar.

Het verhaal spookte al een hele tijd door mijn hoofd maar vond een vorm door de herfstopdracht van Fantasierijk: schrijf een nonlineair verhaal van maximaal 500 woorden.

Trumpetsound , at 8.9.09, in Labels: korte verhalen, muziek, relatie

Opgewarmd door Milow lopen we richting de tent. Kyteman staat op ons lijstje als “must seen”. Door de strakke programmering is het constant schipperen. Breken we het ene optreden eerder af om zodoende een goede plek te veroveren bij het volgende optreden of, zoals in dit geval, kijken we Milow af en schuiven dan maar achteraan bij Kyteman.
Dat de tent zo vol zou staan hadden we echt niet verwacht. Al snel begrijpen we waarom. Enthousiaste feestelijke klanken klinken ons tegemoet. In de tent is het één springende blije massa mensen. We kijken elkaar aan. Onze blikken zeggen genoeg. Dat willen wij ook !. Het is zaak zo snel mogelijk een goede plaats te veroveren. Dit optreden vereist een plek aan het podium.
Ervaren festivalgangers als we zijn laten we ons niet ontmoedigen. We lopen om de tent heen tot aan het podium en proberen in te schuiven via de zijkant. Een duwtje hier, een duwtje daar en niet veel later staan we zowaar aan het hek dat het pers- van het gepeupelvak scheidt.
Het hele podium staat vol met springende, rappende, zingende, blaas-/strijkinstrument spelende Kytemannen en -vrouwen. Het enthousiasme is zo aanstekelijk dat ze de hele tent platspelen. Al snel maken we met onze vrienden de afspraak om zo snel mogelijk kaartjes te scoren voor een concert van Kyteman.


Ik wurm me wat meer naar voren om nog beter zicht te hebben. Mijn partner laat ik achter me, mijn vrienden ook. Ik wil dit moment alleen beleven. Me laten wegvoeren door de muziek.
Na een hele serie rappe nummers wordt het tijd voor een moment van bezinning. Mister Kyteman himself pakt zijn trompet erbij, geeft een korte inleiding en blaast de eerste tonen van “Sorry”. De zon schijnt op de tent, prachtige trompetklanken dalen neer op de mensenmassa. Ik voel warmte, ik voel stilte en kijk om me heen. Mijn vriendin met haar man, dicht bij elkaar, samen genietend van het moment. Even steekt het, waarom zij wel en wij niet. Ik sluit mijn ogen. Kyteman neemt me mee.

2 ½ maand later
Ik steek de sleutels in het contact en start de motor van mijn aftands maar trouw wagentje (zoals mijn Belgische collega het zo mooi zegt). Meteen springt de radio aan en vliegen de vrolijke Kyteman klanken me om de oren. Mijn vergeetachtige lieverd heeft weer eens de cd in de radio laten zitten. Maar aangezien onze muzikale smaak nagenoeg hetzelfde is kan het mijn goedkeuring wegdragen.
Ik laat de door mij uitgekozen cd op de autostoel liggen. Ja, ik heb eigenlijk wel zin in een portie jazzy hiphop. Hmm, nog steeds niet naar hun concert geweest bedenk ik me. Zoveel andere leuke concerttickets wel al gescoord. De cd springt naar nummer 7 en zwoele trompetklanken brengen me op andere gedachten. Pinkpop 2009, mijn vriendin en haar man. De beelden in mijn hoofd rijmen niet met de werkelijkheid. Ze leken toen zo verliefd, nu liggen ze in scheiding. Terwijl ik…

Ik druk op reject, en haal mijn cd uit het doosje. Van buiten mag mijn auto zich dan aanhoren als een sousafoon, binnenin is het vandaag een en al mooi trompetgeschal.

Sorry, lieverd dat ik er toen niet voor je was. Mag ik het met deze goedmaken ?

Aedin 8/9'09